Dover - Eastbourne

Beste mensen,
Vandaag was het dan zover, de aanvang van onze tweede huwelijksreis maar dan 25 jaar later.
Na alle voorbereidingen en het inladen van de camper zijn wij vanochtend om 07:30 uur vanuit Breda vertrokken naar het Verenigd Koninkrijk. Nadat wij de laatste zaken in de camper hadden gebracht zoals koelkastvulling, dekbedden en kussens en dat allemaal onder de toeziende ogen van onze buren, die speciaal voor ons waren opgestaan om ons uit te zwaaien, hebben wij onze zoon Kyle uit bed getrommeld, nadat hij pas twee uur geslapen had. Dit ivm zijn bijbaantje bij onze Pizza vrienden van Domino’s. Na een stevig afscheid voorzien van knuffels en kusjes zijn wij in de camper gestapt en vertrokken richting Duinkerken in Frankrijk alwaar wij zouden overvaren. Tijdens het wachten hebben wij onze eerste kop koffie in de camper gezet en met een Belgisch worstenbroodje naar binnen gewerkt. Onze laatste herinnering aan het vaste land. Om 12:00 uur mochten wij de boot oprijden om dan 1 uur in te lopen en om 13:00 uur aan te komen in Dover. Vanuit Dover vertrokken wij richting Eastbourn aan de Zuidkust van Engeland. Tijdens onze eerste rit werden wij onaangenaam verrast door een pijnlijke situatie. Terwijl wij door Hastings reden werd onze aandacht getrokken door een luid claxonnerende auto. Ik keek in mijn spiegel en zag dat de bestuurster achter mij nogal druk zwaaide met haar armen en knipperde met haar lichten terwijl zij fanatiek op haar claxon drukte. Ik dacht zal maar eens stoppen en kijken wat de bestuurster wil. Ik zette de camper aan de kant en stapte uit. Terwijl ik uitstapte en naar de achterzijde van de camper liep, waar de bestuurster van de auto zich bevond, zag ik wat verderop in de straat twee fietsen op de weg liggen die mij bekend voorkwamen. En ja hoor, onze fietsen waren van de camper gekomen en zo op de weg gekletterd samen met een gedeelte van het fietsenrek. Uit nader onderzoek van het fietsenrek bleek dat een van de frame klemmen was losgekomen, waardoor het hele gewicht op één steun was komen te hangen waardoor de steunen waren losgeschoten, de fietsen gebroederlijk dachten So long and bye bye en een poging waagden zich van ons te ontdoen. De bestuurster vertelde ons dat er gelukkig niemand dicht achter ons reed waardoor de schade alleen beperkt bleef tot ons fietsenrek en de daarop geplaatste fietsen. We hebben de fietsen opgeraapt en de schade bekeken. Zo op het eerste gezicht lichte schade aan beide fietsen en een fietsenrek dat uit elkaar lag en een paar kapotte bandensteunen. Gelukkig had ik gereedschap en ducktape meegenomen waarmee ik aan de slag kon gaan. Met wat gehamer en geplak heb ik het fietsenrek weer bruikbaar kunnen maken en met de ducktape heb ik de kapotte bandklemmen vervangen zodat de fietsen nu met ducktape echt vastzitten op het gerepareerde fietsenrek. Ze komen alleen maar los als ik eerst spanbanden heb kunnen vinden hier in Engeland. Dan kan ik het ducktape vervangen door deze spanbanden en dan maar hopen dat alles vast blijft zitten. Ik zou anders niet weten hoe de fietsen mee te nemen terug naar huis. Na deze verplichte pauze van ongeveer 1 uur hebben we onze reis voortgezet en zijn vanavond op 15 kilometer van Eastbourne op een camperplaats beland. De camperplaats ligt aan het kanaal en ziet er prima uit. Hebben eerst ff een Nespresso (What ELSe) gezet en zijn daarna een stukje gaan lopen langs de kust. Nu zitten we onder het genot van een Palmpje en een Radlertje dit verslagje te maken. Morgen staat een bezoek aan de Seven Sister op de agenda waarna we verder zullen rijden langs de zuid-en westkust richting Wales.